Moim zdaniem

Kim jest Michał Szpak? Myślę że każdy zna tego osobliwego chłopaka. "Byle być sobą, byle być sobą, do końca!" Byłam na koncercie Michała Szpaka. W zasadzie zrobiłam to dla przyjaciółki, która bardzo, ale to bardzo chciała posłuchać go na żywo.  Nie   byłam  jakoś specjalnie fanką Michała. Szanowałam jego twórczość muzyczną i trzymałam kciuki podczas Eurowizji. Szczerze  powiedziawszy  napisawszy, na początku nie bardzo mi pasowało że publiczność wybrała akurat jego na największy konkurs piosenki na świecie. Ale z czasem stwierdziłam (podczas Eurowizji) że...chyba jest w porzątku. Oglądałam kilka wywiadów z Eurowizji, ale wciąż jego fanką to ja  nie byłam . 6 sierpnia w Kołobrzegu odbywał się koncert Michała Szpaka. Przyjaciółka namówiła mnie abyśmy tam pojechały. Musiałam się zgodzić. No i tak wyszło, pojechałyśmy do Kołobrzegu na 2 dni. Z naszego pokoiku miałyśmy jakieś 3 minuty piechotą do amfiteatru, gdzie odbywał się koncert. To było genialne poło

                              Jak obchodzić rocznicę Wybuchu Powstania Warszawskiego, to w Warszawie! I w tym roku pojechałam do Warszawy na kilka dni na 1 sierpnia.  Tak jak w ubiegłym roku, wybrałam się z przyjaciółką i zatrzymałyśmy się u mojego kuzyna. W Warszawie byłyśmy już 31 lipca wieczorem i następnego dnia mogłyśmy od rana podziwiać naszą piękną stolicę. 1 sierpnia to czas, kiedy Warszawa prawie że staję się tą Warszawą sprzed 72 lat.  Jest po prostu niesamowicie. Na zdjęciu powyżej możecie zobaczyć Ferajnę z Hoovera. Razem z Asią odkryłyśmy ich właśnie rok temu i nie było bata żeby i w tym ich nie posłuchać. Ale w tamtym roku jakoś byli lepsi...może dlatego że 1 sierpnia zabrakło niektórych chłopaków z Ferajny. Ale, znalazłyśmy sobie inne zainteresowanie! Odkryłyśmy kolejną, fantastyczną grupę. Ta Kapela Sztajer składa się z równie charyzmatycznych chłopaków i powiem szczerze że nawet mieli ciekawszy "program". Słuchałyś

Nie wiem co musiałby się stać, żebym nie wzięła udziału w Biegu Powstania Warszawskiego. Gdybym (odpukać: puk puk puk!) nawet straciła nogę, choćbym musiała się czołgać, doczołgałabym się do mety.  Tak więc i w tym roku, 23 lipca, musiałam być w Warszawie.  Szczecin górą! Tym razem dosłownie, kuzynek się postarał o to.  Na tej planszy można było złożyć życzenia Warszawie. Jak widać, dotarłam do mety. Nie było łatwo, ze względu na to, że zlikwidowali w tym roku bieg na 5 km. Został bieg na 10 km, więc trzeba było podkręcić śrubę w kościach. Mój czas to 01:02:43 Chyba mój najlepszy czas.  Ciasto tęczowe mojej kuzynki. Było cudowne! <3 Cieszę się że mogę brać w tym udział. Że mogę w ten sposób upamiętnić wszystkich powstańców, którzy walczyli za ukochaną stolicę w 1944 roku. I tych poległych i tych, którzy wciąż żyją i mogą nam opowiadać swoje historie. W tym roku bieg ten ukończyło ponad 8 tys osób. W tym i ja. Uczestniczyłam

Przez jakieś 3 tygodnie była tu cisza. Cisza jak na pustyni, gdzie tylko turla się samotna  zmartwychwstanka po piachu. Właśnie tak. Ale cóż ja takiego robiłam przez ten czas? Oj różne rzeczy. Te wakacje wydają się być jak na razie najlepsze w życiu! Od ostatniego wpisu wyjeżdżałam z domu chyba ze 3 razy. Po kolei będę się spowiadać z wyjazdów, a tymczasem powyżej możecie obejrzeć jeszcze zdjęcia z początku lipca, z Londynu. Mam nadzieję że dobrze się bawicie na wakacjach, nawet jeśli zostajecie w domu. Do pisania! Kasia